Gino Dekeyzer
Een man van zijn woord
Spirituele Poëzie
Klik op de titel van een tekst
Vriendschap is geen schakelaar
soms eens uit, soms eens aan
Nee, het is samen in het licht
maar ook samen in het donker staan
Ik heb vandaag een boom zien groeien
de takken gericht naar de bron
Maar ook wie stilstaat in de schaduw
heeft zijn wortels in de zon
Omhelzen is de rijkdom van de armen
ook zonder viool kun je snaren raken
je hoeft zelfs geen rekenwonder te zijn
om in deze wereld een verschil te maken
Het bereiken van een veilige haven
lukt soms beter met twee
het is dat duwtje in de rug
dat zorgt voor wat extra wind mee
De wereld is aan het veranderen
maar een paard blijft een paard
en wie de hemel wil ontdekken
begint het best hier op aard
Wat je deelt
geraakt niet stuk
Niets is sterker
dan breekbaar geluk
Geloof in het onzichtbaar geluk
ook op het pad van Verlichting
gaat er soms eens een lampje stuk
Zij die stormen trotseren
halen de schatten aan boord
zij die waarlijk willen leven
voegen de daad bij het woord
Het diepste van mijn wezen
wil zielsdicht bij je blijven
om in je ogen te kunnen lezen
wat een hand niet kan schrijven
Ik laat het water water zijn
onder de brug is het stil
maar in het licht van de maan
maak jij een wereld van verschil
Nog nooit is iemand verdronken
in zijn eigen tranen
laat het water een bron zijn
voor nieuwe verhalen
Vraagtekens zijn ook tekens
ook al vallen ze wat zwaar
als je vrede neemt met de leegte
ligt het antwoord voor je klaar
Laat je angsten varen
blijf niet wachten op de pier
Columbus heeft Amerika niet ontdekt
dromend bij een bootje van papier
Geluk is overvloed
aan schaarse momenten
waarop je denkt ’t is winter
maar je voelt toch al de lente
Je haalt pas alles uit je leven
als je in vrijheid kan kiezen
wie zich niet tenvolle kan geven
zal altijd zichzelf verliezen
Vroeger schreef ik al mijn dromen op
zo hield ik mijn dagboek een tijdje zoet
maar ik ben ermee gestopt
de dag dat ik jou heb ontmoet
Mijn engeltje ligt ziek in haar bedje
toch gaat het stralen gewoon door
’t is voor haar nochtans geen pretje
want haar eerste vleugeltjes komen erdoor
Een eend waggelt in de zon
denkt waarschijnlijk niet aan later
’t is de fietser aan de overkant
die stilstaat bij het stromend water
Zeg wat je voelt
maar voel ook eens wat je zegt
want woorden
hebben tussen hart en verstand
vaak al een lange weg afgelegd
Alles wat leeft en ademt zie ik
als een cadeautje voor mij
ik dank zelfs elke keer de kip
bij het breken van een ei
Vergeet niet te oogsten
wat je hebt gezaaid
want voordat je ’t weet
is alles weggemaaid
Als duizend gedachten
spoken door je hoofd
vertrouw dan maar op de stem
die jou de hemel belooft
Nooit kan een kind leren fietsen
als er niemand is die hij vertrouwt
iemand die zalft bij het vallen
en zegt: ik blijf geloven in jou
Druppelend vallen mijn gedachten
over wie ik ben geweest
ik schrijf ze neer in de hoop
dat jij ze ooit eens leest
Het geluk begint klein
onzichtbaar voor het oog,
je ziet zelden in ’t begin
de hele regenboog
Genieten kun je niet leren
het is een kwestie van doen
je hoeft geen vier jaar te studeren
voor je allereerste zoen
Zij danst met een vlinder
en praat met een bij
ze kleurt de aarde
en viert hoog tij
Zo gaat zij op weg
de liefde aan haar zij
haar ogen weerspiegelen
de schoonheid in mij
Zij is geen therapeut
heeft ook niet gestudeerd
en al wat ze weet
heeft ze van de mensen geleerd
Hoe weet je dan het antwoord
op al hun vragen
dat is wat ik haar vroeg
Ach, zei ze, een arm rond een schouder
is soms al meer dan genoeg
Zet jezelf eens in het zonnetje
het maakt niet uit hoe of met wie
in stropdas of in nachtjaponnetje
als ik maar het licht in je ogen zie
De wereld ligt aan je voeten
en wat men er ook van zegt
’t is geen schande om te nemen
wat voor jou is weggelegd
Ik praat over honger in de wereld,
de derdewereldproblematiek
hoe heel de wereld kapotgaat
aan vriendjespolitiek
Ik roep vanuit mijn luie zetel
dat mensen op straat moeten komen
want eendracht maakt macht,
zit ik zo in mijn eentje te dromen
En mijn moeder, zij zwijgt
zij gaat de tuin in en geeft
wat brood aan een vogeltje
dat geen nestje meer heeft
Fietsen naar het geluk
is als rijden naar Rome,
als je de tekens volgt
zul je er wel komen
Sterren vallen altijd in de nacht
onverhoopt en onverwacht
als een geschenk van een engelenkind
dat jou echt de allermooiste vindt
Ik laat mij dragen
door de stilte van het bos
je hoort mij niet klagen
al laat de boom mij zomaar los
Ik ben het vallend blad
en geef mij over aan de wind
‘t is soms in de vrije val
dat je de weg naar de hemel vindt
Je stelt alles in vraag
maar nu niet meer alleen
want ik draag je zo graag
over alle antwoorden heen
Ik heb je lief, zolang het duurt
da’s mijn hele leven dus
en word je ver weg gestuurd
bezegel ik je met een kus
Nee, kom niet meteen terug
doe het, maar doe het traag
het hoeft allemaal niet zo vlug
want... ik mis je zo graag
Heel voorzichtig als een ouwe bok
hield ik steeds mijn hoofd boven water,
ik ging altijd met de kippen op stok
en stond dus nooit op met een kater
Tot ik dacht : vooruit met de geit,
en ging langzaam kopje onder,
een eend die volgde mij
en vond het niet eens zo bijzonder
Dit was voor hem dagelijkse kost,
voor mij was ’t een beetje zen
want door die eend in dat bos
weet ik weer wie ik ben
Liefde is delen
niet jij de tafel en ik het bed
nee, gewoon elk een stukje vlees
en elk een stukje vet
Wees niet bang je hart te volgen
kijk nu niet meer achterom
een liefdeslied klinkt altijd mooi
ook op een stille trom
Zolang we blijven spreken
over wij en zij, over goed en kwaad
zullen we nooit beseffen
dat leven enkel uit liefde bestaat
Laat de storm maar komen
laat de wind maar waaien
geloof in je eigen dromen
en de liefde zal ze voor je zaaien
Ik wil in de zon en zee verdwalen
waar rust en vrede alles overwint
daarom moet ik leren ademhalen
op het ritme van een kind
In haar diepe kleine slaap
zit zij zo dicht bij de bron
de manier waarop ze straalt
verraadt haar reisje naar de zon
En gaan haar oogjes open
brengt zij wat warmte en licht
ik kan zo de hemel binnenlopen
als ik kijk naar haar gezicht
Een lief, zacht, wonderlijk meisje
klaar voor een levenslang reisje
een kleine mens
met een grote wens
liefde krijgen en geven
elke dag van haar leven
Ik schrijf ‘lente’ in de sneeuw
drink glühwein op het strand
ik zie de zon in de zee
en voel de liefde in jouw hand
We volgen een meeuw in de lucht
hoe hij zweeft in de nacht
genietend van een stille vlucht
kus jij mij telkens als je lacht
Zij speelde de lieftallige vrouw
die alles onder controle had
ze ging zo op in haar spel
dat ze de ware liefde vergat
Hij volgde de wereld op de voet
las drie kranten elke dag
maar stond met zijn mond vol tanden
toen hij zijn eigen vrouw huilen zag
Zij legde haar masker af
hij zag haar gezicht
twee hartjes gingen open
vier oogjes gingen dicht
Liefde is helen
heel de zee en heel de berg
heel de reus en heel de dwerg
en net als je denkt
het wordt me iets te veel
komt er iemand op je weg
die alles met je deelt